Nga Afrim Caka
“MITOANALISTËT JAPIN ZAKONISHT, SINDROMIN SI PARAPROJEKT TË FANTAZMËS GURIN E VARRIT”
Përbindëshat brenda nesh…
Një paralajmërim i hapur.
“Unë e konsideroj këtë një kërcënim përtej çdo imagjinate njerëzore dhe do ta trajtoj si të tillë, ose kjo është e ardhmja e jonë”. Nuk kam nevojë për sinjal, o njeri i çmendur.
Të paktën analistët u përpoqën të përfytyronin vijat lidhëse nga një kufomë tek tjetra me shpresën e një shpjegimi për trupat e tyre të kalbur e të shkapërndarë në “Debat Plus” me gojët e tyre të mbushura me produktin e pangopësisë së vet…
Jam nga Gjakova që kurr nuk jamë përkulur para horrave, servilëve, të çdo ngjyre partiake e sekteve tjera fetare… Ne duhet t’i tregojmë fytyratë e analistëve në “Debat Plus”, turmës, botës – nuk duhet që kjo të jetë fytyra e tyre e vërtetë, dhe kjo në fakt kjo duhet të jetë fytyra e e tyre e vërtetë që zgrryheshin në jashtëqitjet e tyre. Një seleksionim i orkestruar nga vetë natyra e tyre.
Ky debat është një ringjallje e figurave të martizuara, një ringjallje e antivlerave të vërteta të kombit… Si është e mundur që ky popull të ketë prodhuar në të njejtën kohë kësi antipodësh, modele të martirizimit dhe modele të antimartirizmit? Kështu pra kryqëzohet ringjallja e vërteta në mes të njerëzve në “DEBAT PLUS”. Këta do të dështojnë me dhimbje të mbytur në një lumë turpi.
Duke i dëgjuar analizatë e tyre të mbushur me zhargone gënjeshtrash, ata nxjerrin në pah mungesën e aftësisë për autoidentifimin e tyre me të tjerët, gjë që dëshmon për shtrembërim në zhvillimin e tyre psikik dhe mendova me vete:
“Sa mirë e fliska VUQIC shqipen”.
Bekoje o Zot Dardaninë time se djajt mishin i’a kafshuan.
Bekoje pra o Zot Dardaninë përsëgjalli. Nuk ka më besë dhe fjalë të dhënë nga Ermal Panduri dhe analistët e tij të dalë nga aksidentet e partive politike.
Ndaj bekoje Perëndi tani Dardaninë sa është gjallë…
“Sepse janë shitur ninullat diku në …..”
Pa dyshim që rishfaqja e hijeve antipodësh atje ku ata priten më pak nuk është rastësi. Mendim i parë i analistit banal e funksiona që më vjen në këtë rast është se fantazma u shkon kërcënuesësve pa …. E sidomos misterit gjakatërë.
Fantazma pritet të shfaqet në radhë të parë atje në “DEBAT PLUS” ku ka pasur kërcënime dhe mister. Astriti është jo vetëm shenjë, por një lloj kërcënimi, një lloj përfaqësimi i të analfabetit kronik e funksional.
Në “Debat Plus” ku brente miza e hekurt, pranimi kishte filluar me të. Të rënat, sharjet, fyerjet, kërcënimet nuk i pat numëruar gjatë sa ishte në këmbë dhe nuk e kishte vetëdijën. Po, edhe t’i kishte numëruar, vështirë se do t’i mbante mend. Në mes kërcënimeve e fyerjeve dhe ajo fytyrë e kishte caktuar kufirin në mes jetës dhe të vdekjes, të cilin nuk duhet kaluar, por duhej vizituar gjithsesi surratin e Pandurit në rolin e xhandarit…
Shqiptarët janë lodhur nga analistët banal dhr e ndjejnë kudo.
Ulërijnë analistët përball Pandurit, vu maskarenjtë Dardani – Serbi.
Ata shpresonin se me anën e njerëzve të vet nga radhët e analistëve me mjekërra e pa të do ta mbanin Dardaninë nën sundimin e tyre. Personi më i përshtatshëm për jetësimin e këtij plani, për mes “luftës së brendëshme”, në media, u konsiderua Ermal Panduri, Dardan Gashi, Lirim Krasniqi, Astrit Gashi etj.
Këta do të pranonin vetëm kërkesën e ruajtjes së tërësis së këtij mediumi antishqiptar, brenda një “sllavizimi”, por do të kundërshtonin synimet e demokracisë, brenda një Dardanie etnike. “Ekziston divergjenca tek disa analistë shqiptarë. Ca analistë fanatik me mjekrra e pa te, të infektuar me virusin e oligarkëve të tyre dhe me iden pansllave…”, gjë që është për të ardhur keq. Kësaj i vjenë era tradhti kombëtare.
Çështja kombëtare sot është sprovë e të gjitha politikave shqiptare, nga zgjidhja e së cilës do të varet edhe jeta e tyre. Ajo nuk mund të jetë privelegj e monopol as i Ermal Pandurit, as i së shokëve të tij. Analistët dhe ideologjitë ngrihen dhe bien, por atdheu e interesi kombëtar mbetet të përjetshëm. Te vargani i ca analistëve të Dardanisë që nuk marrin erë nga historia, kultura, flamuri kuq e zi pra, te vargu i atyre të një spikame të vjetër, ajo që vite me radhë ishin munduar të turbullunte mendimin shqiptarë, po shfaqej përseri nga ca njerëz rimohues të historisë së odave e kafeneve të “DEBAT PLUSIT”.
Ishte çifti më i çuditshëm, i gërditshëm, agresivë dhe banal i PDK-së, LDK-së, më pak atdhetar e të mundshëm në kuptimin profesional të fjalës:
“Njëri pjellë Isa Mustafes, tjetri një lloj pjelle i politikës së Memli Krasniqit, tjetri analistë i dalur nga aksidentet politike!”.
Por, ishte po ajo spikamë e Brojës, e Prapashticës në mjegullën e së cilës vazhdonin të ngatërroheshin në mesveti. Zoti ju vrafte…Ermal Panduri Astrit Gashi