Një interpretim i një Aktgjykimi të Gjykatës Kushtetuese ka sjellë në vëmendje një dallim thelbësor lidhur me përgjegjësitë e deputetëve, duke ndikuar në debatin mbi bllokadën institucionale. Sipas këtij interpretimi, aktgjykimi qartëson se deputetët janë të detyruar të marrin pjesë në procesin e votimit, duke theksuar se çështja nuk është mënyra se si ata votojnë (për, kundër apo abstenim), por vetë përmbushja e aktit të votimit.
Sipas këtij këndvështrimi ligjor, ekziston një “detyrim kushtetues” për çdo anëtar të Kuvendit që të jetë pjesë aktive e procesit. Kjo nënkupton se prania në seancë dhe shprehja e vullnetit përmes votës është një detyrë themelore. Megjithatë, Gjykata bën të qartë se ky detyrim nuk e obligon një deputet të votojë “për” një propozim apo kandidat specifik. Votat “kundër” dhe “abstenimi” njihen si shprehje plotësisht legjitime të vullnetit politik, në përputhje me mandatin e lirë të deputetit të garantuar me Kushtetutë.
Në këtë kontekst, kritika ndaj veprimeve të opozitës bazohet në këtë dallim. Duke refuzuar të marrin pjesë tërësisht në seancat e votimit, ata nuk po e ushtrojnë të drejtën e tyre për të votuar kundër apo për të abstenuar, por, sipas interpretimit, po shmangin detyrimin kushtetues për të marrë pjesë në votim. Ky bojkot shihet jo si një strategji politike brenda rregullave, por si një veprim që kontribuon drejtpërdrejt në thellimin e bllokadës. Rrjedhimisht, nga kjo perspektivë, përgjegjësia politike për mosfunksionimin e organeve bie mbi ata që refuzojnë të kryejnë detyrën themelore për të cilën janë mandatuar: pjesëmarrjen në votim, raporton lajmishqip.