Një letër personale nga ish presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq, drejtuar ish presidentit të Rusisë, Boris Jelcin, iu dorëzua nga vëllai i Millosheviqit dhe ish ambasadori jugosllav në Moskë, Borislav Millosheviq, në të njëjtën ditë kur Asambleja Federale në Beograd votoi për vendim aneksimi.
Në prill të vitit 1999, Borislav Millosheviq ia dorëzoi letrën e Millosheviqit, zëvendësministrit të parë të Punëve të Jashtme të Rusisë, Alexander Avdjeev.
Në letër, Millosheviq i kërkonte Jelcinit të shqyrtojë çështjen e pranimit të ish Jugosllavisë në aleancën ruso-bjelloruse.
Ish presidenti i Dhomës së Ulët, Genadi Seleznyov, njoftoi se Jelcin mbështeti idenë e ribashkimit të Jugosllavisë, shkruan Danas në botimin e 13 prillit 1999.
Ish Shefi i diplomacisë ruse, Igor Ivanov, deklaroi se Ministria e Punëve të Jashtme të Rusisë tashmë ka marrë një urdhër për të studiuar çështjen e mundësisë së anëtarësimit të Jugosllavisë në Aleancën e Rusisë dhe Bjellorusisë dhe se tani po shqyrtohet me kujdes.
Në të njëjtën ditë, Asambleja Federale, në një seancë të përbashkët të të dy Dhomave, mori vendimin për anëtarësimin e RFJ-së në Aleancën e Rusisë dhe Bjellorusisë pas një urdhri emergjent.
Siç thuhet në raporte, ky vendim ishte marrë në Këshillin e Qytetarëve me 110 deputetë pro, asnjë kundër dhe pesë deputetë abstenuan.
Në Këshillin e Republikës 26 deputetë votuan pro, asnjë kundër dhe një deputet abstenoi.
Në vendim, Ish RFJ-ja deklaron se aderon në Aleancën e Rusisë dhe Bjellorusisë, se pranon qëllimet dhe parimet e asaj Aleance dhe se merr përsipër masën e plotë të detyrimeve që dalin nga marrëveshja dhe statuti i Aleancës së Rusisë dhe Bjellorusia.
Vendimi iu propozua Asamblesë Federale nga ish kryeministri i atëhershëm Federal, Momir Bulatoviq në emër të Qeverisë Federale.
Në prezantimin e tij para deputetëve, ai shpjegoi se aleanca krijon kushtet që popujt e Rusisë, Bjellorusisë dhe Jugosllavisë të bashkojnë forcat dhe të mbrojnë interesat e tyre jetike shtetërore dhe kombëtare dhe të japin edhe një herë kontributin e tyre të pazëvendësueshëm për qëllimet e drejta për paqen dhe bashkëpunimin në Evropë.
Më pas Millosheviq priti Bulatoviqin dhe kryetarët e të dy dhomave të Asamblesë Federale, Milomir Miniq dhe Sërxhan Bozhoviq, të cilët e informuan për vendimin për anëtarësimin e RFJ-së në aleancën ruso-bjelloruse.
Me atë rast, Millosheviq tha se një unitet kaq i madh shpreh më së miri pritjet dhe interesin e qytetarëve të Jugosllavisë, mbështetjen e tyre dhe rëndësinë që ata i kushtojnë këtij hapi të madh historik në rrugën e integrimit dhe forcimit të stabilitetit, sigurisë dhe paqes në pragu i shekullit të ri.
Gjithashtu thuhet se qytetarët janë mbledhur para Kuvendit Federal për të përshëndetur votimin e vendimit dhe për të dhënë mbështetjen e tyre. Ata mbanin pankartat “Ne jemi popull trim, i zgjuar, i mirë dhe mendjemprehtë, ata e dinë këtë dhe për këtë na urrejnë – edhe ne i shqetësojmë”, “Serbët janë një komb i madh”, “Rroftë Komandanti Suprem i Jugosllavisë. Ushtria”…
Zoran Angjelkoviq, aso kohe i ashtuquajtur “kryetar i Këshillit të Përkohshëm Ekzekutiv të Kosovës”, kishte thënë se “është i bindur që qytetarët e Kosovës e kanë pranuar me miratim këtë vendim dhe se këtë e ka konfirmuar prania e përfaqësuesve të Dumës ruse në Kosovë”.
Vuçiq gjatë vitit 1999, në kohën kur Millosheviqi kërkonte aleancë me Rusinë dhe Bjellorusinë, ishte ministër i tij. Ai e mbante pozitën e ministrit të Informimit aso kohe, e njohur ndryshe si ministria e propagandës.
Të kujtojmë se Serbia edhe 24 vjet pas mposhtjes dhe largimit nga Kosova vazhdon të jetë po aq e lidhur me Rusinë sikurse ‘Kasapi i Ballkanit’ aso kohe. Presidenti aktual i Serbisë, Aleksandar Vuçiq mban lidhje të fuqishme me diktatorin rus, Vladimir Putin megjithë agresionin ndaj Ukrainës që nisi gati një vit më parë. Serbia në krye me Vuçiqin mbetet vendi i vetëm në Evropë që ende nuk i ka vendosur sanksione Rusisë./Ballkani.info